خانم هاپکینز برای سنجش بویایی هزاران مبتلا به کرونا با پزشکانی در ایتالیا، فرانسه، بلژیک و اسپانیا همکاری میکند. او به این نتیجه رسیده که از دست رفتن ناگهانی حس بویایی، در صورت که با علائم دیگر مانند گرفتگی بینی یا صدمه به سر همراه نباشد، بهترین معیار برای پیشبینی کرونا است:
"ما توانستیم نشان دهیم که به احتمال بیش از ۹۵ درصد، کرونا در بیمارانی که علامت دیگری ندارند باعث از دست رفتن حس بویایی میشود."
او میگوید در مقایسه، تب معیار خوبی نیست چون میتواند دلایل دیگری داشته باشد و فقط در ۴۰ درصد مبتلایان به کرونا دیده میشود. او با استناد به مقالات منتشر شده میگوید نظام بهداشت و درمان ملی با در نظر گرفتن تب و سرفه مکرر به عنوان علائم اصلی، فقط ۵۰ تا ۶۰ درصد موارد را میتواند تشخیص دهد.
تجربه دن
دن ابتدا گرفتگی بینیش را به حساب حساسیت فصلی گذاشت ولی وقتی نتوانست مزه لوبیای روی نان تست را حس کند نگران شد که کرونا گرفته باشد. دن که ۲۳ سال دارد و فیزیوتراپ تنفسی در بیمارستان وست میدلندز است میگوید:
" حدس زدم این بیدلیل نیست و برای اطمینان یک لیوان آب پرتقال غلیظ برای خودم درست کردم ولی اصلا نتوانستم مزه آن را حس کنم." او یک ضد احتقان حاوی روغن اکالیپتوس و جوهر نعنا را استنشاق کرد ولی بوی آن را هم نتوانست حس کند. دن نگران بود اگر مبتلا به کرونا باشد، رفتنش به سر کار میتواند برای دیگران عواقب جدی داشته باشد. او با اورژانس کرونای بریتانیا تماس گرفت، به او گفتند چون تب ندارد و سرفه نمیکند مشکلی ندارد.
دن میگوید: "البته آنها یک متن از پیش تهیه شده دارند که از روی آن میخوانند و به من گفتند میتوانم سر کار بروم ولی این به نظر من عجیب بود. من با بیماران مبتلا به کرونا سر و کار دارم و اینکه یک دفعه حس بویایی و چشایی خود را از دست دادهام بسختی میتوانست تصادفی باشد."
دن این توصیه را نادیده گرفت و خود را قرنطینه کرد، بقیه خانوادهاش هم همینطور از جمله مادرش که فیزیوتراپ پا است و با افراد آسیبپذیر مثل سالمندان کار میکند و خواهرش که پرستار بخش مراقبتهای ویژه در بیمارستان کودکان است.
رئیس دن ترتیبی داد از او آزمایش کرونا گرفته شود و چند روز بعد جواب آمد که مثبت بود.
دن میگوید: "به توصیه دولت من باید برمیگشتم سر کار و از بیماری به سراغ بیمار دیگر میرفتم و در عمل ویروس را به آنها هم میدادم."
دن اکنون دائما پرزهای چشایی خود را با خوردن چیپس سرکه نمکی تست میکند و متوجه بهبود تدریجی شده است.
او میگوید: "بعد از پنج روز توانستم طعم سرکه و نمک را حس کنم ولی اصلا مثل همیشه نبود."
مدت بیشتری طول کشید تا بویایی او بهبود پیدا کند. او میگوید:
"وقتی آشپزی میکنم و در غذا سیر میریزم، همه میگویند 'به به چه بوی سیری ' ولی برای من کمی بیشتر طول میکشد تا متوجه بوی سیر شوم."
خانم هاپکینز با کنسرسیوم جهانی تحقیقات حواس شیمیایی همکاری میکند. این کنسرسیوم چهار هزار مبتلا به کرونا را بررسی کرده که ۸۰ درصد آنها کاهش بویایی و ۶۹ درصد کاهش چشایی را گزارش کردهاند.
خانم هاپکینز میگوید تمام اینها نشان میدهند کسانی که در دوران محدودیت و تعطیلی، با وجود از دست دادن بویایی به کار خود ادامه دادهاند، احتمالا در شیوع این ویروس نقش داشتهاند:
"تعداد زیادی از کسانی که باید سر کار میرفتند میگفتند چون بر اساس معیارهای فعلی مبتلا محسوب نمیشوند کارفرمایشان از آنها خواسته به کار ادامه دهند. مثلا شخصی که شغلش توزیع غذا است و ممکن است به گروههای آسیبپذیر غذا تحویل دهد، با اینکه اخیرا حس بویایی خود را از دست داده و به احتمال زیاد مبتلا به کرونا است، باید به کار ادامه دهد."
یک سخنگوی وزارت سلامت و مددکاری اجتماعی به بیبیسی گفت: "یک گروه متخصص مرتب علائم بیماری کرونا از جمله از بین رفتن حس بویایی و چشایی را بررسی میکنند. شواهد علمی همیشه در این همهگیری جهانی راهنمای ما بوده و به ما در اقدام مناسب در زمان مناسب و تدوین استراتژی برای سلامت همگانی و نجات جان افراد کمک رسانده است."